De voorbereidingen voor de plantdagen in november zijn in volle gang!

Op zaterdag 14 en op zaterdag 21 november organiseren we plantdagen. Vrijwilligers zijn welkom om te komen helpen. Het beplantingsplan is bijna klaar. Naast de walnotenbomen, de bessenstruiken en de paddenstoelen die we al geplant en geënt hebben, komen er vanaf november nog veel meer eetbare soorten bij. Een groot deel daarvan zal bestaan uit fruitbomen en nog meer eetbare struiken. Mocht je tijd en zin hebben om de handen uit de mouwen te steken, neem dan contact op.

Plantenlijst
De voorbereidingen voor deze plantdagen zijn al een tijdje bezig. Zo moest er uiteraard bepaald worden welke soorten er eigenlijk komen te staan. Daartoe hebben we de plantenlijst in het leven geroepen. Dat is een lijst waarop al de planten, struiken en bomen staan die we graag in ons voedselbos zien. Jeroen houdt zo'n lijst al een tijdje bij in zijn computer. En het oriënteren op welke soorten geschikt zouden zijn om op die lijst terecht te komen, is al een behoorlijke tijd aan de gang. Soms kwamen er soorten bij, soms gingen er weer soorten af. Onze plantdeskundigen pasten de lijst iedere keer weer aan. Maar hij nadert nu zijn definitieve vorm. Dat moet ook wel, want de plantdagen komen steeds dichterbij.

Kaart
Maar naast een lijst met wélke soorten er moeten komen, werd het dus ook hoog tijd om de aantallen van iedere soort te bepalen. En dat kun je eigenlijk alleen goed doen op basis van een goed kaart waarop je dat kunt intekenen. Het eerste 'grofmazige' ontwerp werd vorig jaar al gemaakt. Daarin stonden onder andere de waterpartij, de terpen en de paden en de notenbomen ingetekend. Maar nu werd het dus tijd voor een gedetailleerder ontwerp. En om dat ontwerp goed te maken, hadden we ook een gedetailleerdere kaart nodig van het perceel.

Oranje paaltjes

Landmeting

Een tijdje geleden hebben we daarom een landmeting laten doen. Als je in het gebied gewandeld hebt, heb je je misschien afgevraagd waarom er ineens allemaal houten paaltjes met oranje bovenkantjes langs het pad geslagen stonden. En waarom een groot aantal bomen ineens versierd was met roodwitte linten. Nou, dat was dus nodig om die gedetailleerde kaart te maken. We hebben professionele landmeters ingehuurd om de paden, de terpen, de waterpartij, de bestaande bosrand en de belangrijkste bomen in te meten. Zodat we tot op de vierkante decimeter weten over welk stukje van het terrein we het hebben.

Roodwitte linten

Momenteel wordt -as we speak-  de kaart gevuld met de soorten die we graag wensen te planten. En daaruit vloeien de aantallen dan voort. Op deze manier weten we straks tijdens de plantdagen vrij precies welke boom, en welke struik waar moet komen te staan.

Dit deel is al gemaaid. Met de zeis.

Maaien
Maar daarmee houden de voorbereidingen nog niet op. Want als we straks kunnen rekenen op hulp van veel vrijwilligers, moeten die vrijwilligers hun werk ook wel goed kunnen doen. Er moet tijdens die twee dagen heel veel geplant worden. En dan is het toch het handigst als je overal goed bij kunt. Daarom wordt de komende weken de gehele kruidlaag die zo mooi in bloei heeft gestaan kort gemaakt. Je zult het gebied de komende tijd dus in schoonheid achteruit zien gaan. Het gaat weer (even) lijken op het gemaaide veld zoals het eerder was. Maar dat heeft dus zijn nut.
We doen dit op de ouderwetse manier: met de zeis. We hebben twee redenen waarom we dat niet met een gemotoriseerde maaier doen. De eerste reden is dat kleine diertjes die tussen de planten leven, zo de kans hebben om te vluchten, in plaats van dat ze een kopje kleiner gemaakt zouden worden. De tweede reden is dat we de grond niet kapot willen rijden. Machines zijn zwaar en laten een compactere bodem achter. En dat willen we juist niet. De bodem moet zo veel mogelijk met rust gelaten worden, zodat de natuur haar werk kan doen.

Voeden
De gemaaide planten worden overigens niet afgevoerd zoals je dat in weilanden op dijklichamen e.d. altijd wel ziet gebeuren. Wij willen dat de bodem zich ontwikkelt. Het (blad)afval laten we liggen omdat dat bij het afsterven automatisch de bodem weer voedt. Uiteindelijk moet het natuurlijke systeem van het voedselbos zichzelf gaan voeden. En dat gebeurt nu dus al.


Zin om te helpen op 14 of 21 november? Meld je aan bij Jeroen.